EFKARNAME

Güller olanın gülleri açar
Etrafta kimse olmasın naçar
Kuş yuvaları kanatlanır uçar
Geride yuvası boş kalır

Köy inler kuş seslerinden
Eser kalmadı nal izlerinden
Gezemez yaşlanan hasta dizlerinden
Kubbede hoş bir duası kalır

Nerde şimdi eski zamanlar
Buğday başaklarıyla dolardı harman
Yünden ip eğiren kirman
O yılları bilenlerde sevdası kalır

Uzun boynuzlu öküzleri sabanı
Muhtarlardaydı köyün fermanı
Allah’a aitti herkesin derdi dermanı
Yaşlanan ölür, meyvesi kalır

Deresine tepesine baksam
Sokakları dolaşıp, kayasına çıksam
Bir köşesine çöküp ateş yaksam
Geriye ‘ah be gönlüm’ demesi kalır


Aşık Saltı’yım yağmurda ıslandım
Aksi çocuktum, şimdi uslandım
Aha bu sevdanın yüzünden hastalandım
Yaşarken öleni bir tek gömmesi kalır