ÖMRÜN SONUNA DOĞRU

Buralarda sıkılıyorum, darlanıyorum
Kızıyorum, bozuluyorum, havalanıyorum
Bağırıyor, çağırıyor, naralanıyorum
Yaş ne de olsa geldi yetmişe

Neşelenmek zor, teselli arıyorum
Toprak kazıyorum, kum karıyorum
Tuğlanın demirin üstünü sarıyorum
Kimse inanmıyor çile çekmişe

Güneşte ısındım, yağmurda ıslandım
Ellimden sonra hastalandım
Kimselere değil, duvarlara yaslandım
Döndüm saçı ağarmış, omuzları çökmüşe

Gücüm azalmış ellerim titriyor
Yavaş yavaş ömür bitiyor
Gözlerimde anam, babam tütüyor
Benzedim yetim çocuğa boyun bükmüşe

Aşık Saltı’ya gülmemiş hayat
Kiminin ekmeği mayalı, kiminin bayat
Düşeni dayaltabilirsen, gel dayalt
Bir tek güle, güle denir ölmüşe