DÜŞÜNEMİYORUM ÖYLEYSE…

Kim demiş okumuyoruz diye, saygın yazarımız M. Özgür Kıroğlu: ‘yazınızı bir kişi okuyorsa yazar olmuşsunuz’ der. Hele bir de eleştirel yazı olunca!

En çok eleştirel yazılar okunuyor,  yazı bitmeden taraflar, guruplar kurulmuş, kimileri küplerde, kurulur acımasızca asit kazanı. Bir başka yazar arkadaşım Ahmet Mahmut ‘yazı yazıldı mı senden çıkmış oluyor, toplumun malıdır artık’, der.

Ama kimse demiyor ben ne malım. İnsan soyunun neresinden geldiği belli olmayan bu dürtü gelişimin en büyük engeli. Psikolojisi pişik insanımızın her zaman her yerde tahammülsüzlüğünü görmek olası.

Süreç hiç değişmedi, geçmişte görüşünden dolayı çarpı işaretini yiyince çarpışa çarpışa  çarpışma olgunlaşması 12 Eylül’de son buldu. Yanlış görünen bir görüş bazen doğru çıkabiliyor. Tüm Türkiye’de milyonluk, milyarlık tabloyu andıran süslü sanat harikası  dümdüz çatılarında bacasız binalar...

Karayolunda 5 cm’lik doğalgaz borusunu geçirmek için kesik asfaltın üstünden geçen son model araçların hışırı çıkarken kim bilir belki üç ay sonra, belki üç yıl sonra baca deliği için nasıl mühendis kesileceğimizin tartışmasını görmek için televizyon ekranları ve gazete manşetleri sırasını bekliyor.

Hiç kimse, hiçbir makam kutsal değil!
Zengin koca bulmaya çalışan genç kızlar gibi köşe tutmak ya da köşe dönmek için parti peşinde dönüp dolaşıp sonuçsuz toplantılar peşinde dolanırken toplumun düzenden çıkıp sizin düzene girmenizin hiçbir anlamı yok.

Şu küçücük şehrin haline eksiklerine bakın. Çıkılacak zıvana kalmadı.
Az da olsa düşünce kulüpleri oluşturacak, gelecek için olayların sorunların hasıraltı edilmemesi için filozof gibi eleştiri mühendislerimiz var.

Ne demiş filozof; ‘düşünüyorum öyleyse varım’,  İlhan Abi ne demiş; ‘düşünüyorum öyleyse vurun’, Aristo da; ‘insan düşünen hayvandır!’

Kelimeler, cümleler evrim geçirirken şimdi gel de; ‘düşünemiyorum öyleyse malım!’ deme…