Memlekette olan bitenden kimsenin haberi yok. Derken taziye için
İktidar telefonla arıyor, muhalefet evine kadar gidiyor…
Bizim aletler yetmedi uzak doğudan gelen samuray kılıcının vahşetini izliyoruz.
Neye yanacağımızı, nereye bakacağımızı bilemiyoruz. ..
Baba oğlun kurşunlanması, 30 sokak köpeğinin zehirlenmesi, iç içe geçmiş vahşet dehşet sarmalı.
Haber merkezleri kaynıyor. Haberler mi hiç mi hiç iyi değil geç saatte ve hatta yasaklansa. Çünkü haberlerle eğitilerek yaşıyoruz.
İktidar iktidarlığını sürdürme, muhalefet iktidar olma peşinde. Sorun çözmek kimsenin aklına gelmiyor. Türkiye’de sorunlar değil bu sorunların çözülmemesi utanç verici.
Çoğu ülkeler güncel sorunları anında çözerken biz yeni Anayasa ve güçlendirilmiş parlamenter sistem nutukları ile çözümsüzlüğe ne kadar uzak olduğumuzu gözler önüne seriyoruz.
İnsanlığımız ve insanımız gidiyor biten meslekler gibi, yerini neyin aldığını hepimiz çok iyi biliyoruz.
Merhamet ve vicdan insanı insan yapar. Devlet insanımızı rehabilite de edemiyor. Terslik derslikte mi, cezaevleri sefaevi mi, girmek için mücadele büyük, giren ayrılmak istemiyor. İnfaz, şartlı tahliye engelini aşıp içeri giren şanslı sayılır.
Aklıma gelen şu; cezaevlerini öğrenci yurdu, öğrenci yurtlarını da cezaevi yaparak her yıl gündeme gelen yurt sorunu çözülmüş hasta insanlarımız da rehabilite edilmiş olur.
Medeni olmak için öncelikle can güvenliği lazım ve devlet can güvenliğini sağlamadıkça asla gelişemeyiz,
Geldiğimiz günlere bakılırsa Cumhuriyetimizin ömrü boşa geçmiş…
FACEBOOK YORUMLAR