Gidişat, Fransız şarkıcı Demis Russos’u dinlediğim yıllara, gençliğime götürdü. On iki kişilik turist bir grup işyerime gelip yirmi liralık ürünü benden istedikleri kağıt parçasına beş lira yazınca kızmıştım.
Size ürün satmıyorum diyerek kızgınlığımı belirtince, içlerinden biri yarı yüzünü kapatmış fötr şapkayı çıkarıp,
-Merhaba, ben Türküm, Rizeli Ömer. Seni anladım. Sen ne kadar yazacaksan o fiyatı vererek alışveriş yapacaklar.
-Bunlar kim, hiç sıradan insanlara benzemiyor.
-Hepsi parlamenter, ben rehberleriyim.
-Ama bu yapılan çok ayıp, bunları nereden öğrenmişler, sen bizi anlatmıyor musun bunlara?
-Bizim ne olduğumuzu bizden iyi biliyorlar, ne anlatması.
Hemen peşinden,
-Türk Düşmanı.
Nereden bilirdim Fransızca şarkı söyleyen bir de Fransızlara denk gelen Demis’in Yunan asıllı olduğunu. Bizim aydınlarımız 1789 Fransız devrimini jargon diye kullanırken, hiç Fransa’ya gitmemiş cahillerimiz de herhangi bir güzelliğe ‘Paris gibi’ metaforik anlamı yaygın kullanımıyla devrimin, sanatın edebiyatın, modanın merkezinden bize karşı akıl almaz saplantıyı hala akıl almıyor.
Ne istiyorlar bizden, biz birbirimizden ne istiyorduk? Zaten sağın MTTB, Ülkücü milliyetçi ikiye ayrılmışlı yılları, hele sol, kaça ayrıldığı belirsiz; Direksiyondan Fraksiyona! Bu güne gelip sorgulayınca, bir ayağımız günümüzdeyken iki ayağımız orta çağda. Birbirine dolanmış ilerleyememenin kanıtı.
Dünya küçülmüş kaynaşarak paylaşmak gerektiğini düşünen Fatma stajını İsveç’te yapmak isteyince Türkiye karşıtı tutum alan Profesör, terör örgütünün Sn. Erdoğan maketli terör gösterisine karşı İsveç otoritesinin tutumu. Amerika’ya giden ana muhalefet liderinin sandviçinden Hamburg’da hamburger yemesine karşı izlenen tutum.
İçerde ne yaptığımız belli, 600 vekil, iki yılda emeklilik hakkı 80-100 bine dayanan maaş. Acaba kaç yabancı vekil dosta sahipler ya da kaç yabancı gazeteci tanıyorlar. Mehmet Ali Birand gidince yerini kimse dolduramıyor. Ya gazetecilerimiz, Reha Muhtar Atina’dan bildirirken şimdikiler paylaşmayı sevmez hava atmayı sever. Ya Avrupa da milyonlarca Türk ülkemizi temsil edebiliyor mu. Ya Türk asıllı, Türk düşmanı rollerinde oynayan televizyon dizilerinden haberimiz var mı? Metroların duvarlarında ülkemizi, askerimizi kötü gösteren afişlerden. Elçilerimiz, Ataşelerimiz, tabağın çatal kaşığın hangi yöne konulacağını bilmeyen çalışanların kendilerinden haberleri var mı?
Hep sorun öbekli, göbekli içerikler. İçerdeki uğraşılarımız belli, türban, referandum, düzenli zam, düzensiz enflasyon. 4a 4b 28 z harf bitti.
32 kısım tekmili, 32 çeşit sözleşmeli. 41 yerinde olurdu gene de maşallah.
Bu alt kültürle sonuçlar fazlasıyla tanıdık kalacak gibi. Fransa’dan gelen her tanıdığa sorardım ‘Demis Russos yaşıyor mu?’ diye, ölmüştü ama içimizdeki düşmanlık fazlasıyla yaşıyor.
FACEBOOK YORUMLAR