İNSANCA YAŞAMAK…

Sorun nerde? Paslandırıp es geçmekte mi, bitiremediğimiz ikiyüzlülüğümüzde mi, yoksa
zamansız çıkışlarla sahipsiz eylemlerde mi?

Yoksa koltuklarda taht kurmuş sorumsuz göçmenlerde mi? Herkese sorumluluk yükleyen, bu kurulan cümlelerden kim hoşlanır?

Hanım diyor ‘sakın yazma!’, gazetenin patronu ‘yaz abi’. Bizde, nedense gerçeklerin karşısında inatlaşarak insanlaşmanın yerini düşmanlaşma aldığı için sanırım böyle oluyor.

Tedirginliğin çapını tartışma uzmanlarının çapsız görüşleri karşısında uygar dünyanın ortasında şer odaklarına keçilerin kaçışını bütün gücümüzle izlemenin örnek zenginliğini yaşıyoruz. Toplumsal uyum, dürtü savaşlarıyla tam bir uyumsuzluk içinde. Modern izleyicilik bizdeki…

Çağdaş dünyanın özgür başlıklarıyla, tadını fazlasıyla politikacılar kimseye bırakmıyor. Seçime bir yıl varken belirledikleri başlıklar, konuşulan sorunlara bakıldığında özgürlüklerini gel de kıskanma!

Seçim yapıldıktan sonra değişim mi? Sanmayın! Sadece; sırasını bekleyenlerin koltukların konforundan faydalanmalarını izlemek var.

Sadece, ince hesaplarla umutları seçimlere taşımak değil, bütün davaların karşısında direnç gösteremiyorsa küflenmiş beynimizin bir yerinde başlangıç noktası olmalı. İnsan olmak önce düşünmekle başlar, birlikte nefes almakla, dostlukla, sevgi ve saygı ile…

Köpüklü kahvenin yanındaki oynaşı, yerli tütünden bir nefes alarak, paylaşarak, evdeki saksılardan çok sokaktaki çiçekleri sulamaktan toplumu yeşertmeye kadar…

Hele bugünlerde düğün derneklerden bir oraya bir buraya koşarken artan yemekleri ar duygularından arınmış bir elimizle sokak hayvanlarına sunarak diğer elimizle de sırtını okşayarak, entrikalar dünyasından bireysellikten çıkmakla başlar insan olmak…

Saygın ilişki kurulabilecek insan yok, saygı yok dememek için yaşamak. İki gün sonra bayram, bütün kuşakların bayram tadında bayram yaşamaları için iyi bayramlar...