ŞAKACI

Günlerden Pazar, eskiden olduğu gibi günümü günlük gazete ve ekiyle geçirmek isterken,  hava ustura gibi, yağmur sert, dinmesini beklerken,  açtım bilgisayarımı girdim Youtube’a.
İnsanlar.
-aaaa
-canım abicim yaşıyor musun sen?
-Merhaba tanıdım seniii,
-abi yap bi program yap
-Abi nerelerdesin yıllardır,
-oooo kral gelmiş.

Şaşırmıştım, şakanın kralıydı, Çetin Çiftcioğlu.   Arada aklıma gelir, rahmetli olmuştur derdim içimden. Yıllar geçmişti, ‘acaba eski programlar mı?’ derken hemen de anlaşıveriyor günümüz insanı, giyiminden kuşamından, bakışındaki cinliğinden, sevgisizliğinden saygısızlığından.

Eskiden bir şaka,
lokantanın birine oturuyor karşı masada çorba içen kişiye bakarak,
-ver bi döner abiden,
 karşı masadaki,
-tamam benden olsun, verin ne istiyorsa.

Öyleydi milenyumdan önce, tanıdık biri geldiğinde yemeğini önce bitiren hesabı ödemek için kasaya koşardı. ‘Param yok’ diyen de kapıdan dönmezdi.
Şimdiki zamanın şakasıyla çarpıştıryor şakacı,

-ver bi lahmacun bu abiden,
Adam hiddetlenir,
-hayırdır,
Tekrar eder,
Ver bi lahmacun abiden
-ne abisi yav, özel mi gönderdiler seni. Rahatsız mısın seni kim gönderdi?

Yeni dünya düzeni çoktan kurulmuş, hırsın, sinirin geriliminde şaka mı yapılırmış? Şaka maka bir yana dünya ahvali çok değişti. Şimdiki insanlara neredeyse ne din ne iman ne para ne pul, ne ticaret ne siyaset ne de şaka hiç mi hiç yakışmıyor.