Bugünlerde bundan başka sözcük gelmiyor aklıma; Tepki!
Hülya Avşar’ın simidinden, Guppeli Ahmet’in vaazına,
vaazından Haluk Bilginer’in şarkısına.
Sizin de aklınıza sayısız tepkiler geliyordur, çünkü öyle hızlı dönüyor ki gündem.
Bekarlık yıllarımızdan, İngiliz yapımı hem de renkli.
O yılarda haftada bir saat renkli yayın.
90’lı yıllar; tek eğlencemiz televizyon.
Casus filmi,
Son sahne
Londra,
Tren garı; Adamın birini tren gelirken itiyorlar, film biter bitmez
Odada bütün arkadaşlar birbirimize bakıyoruz.
Adamın düşüşüne takılmıştık. Hepimiz aynı görüşteydik Odadaki sessizliği biri bozdu.
Gördünüz mü adam Türk gibi düştü…
Film bitmiş jenerikte oyuncuların ismi kayarken araya sıkışmış bir Türk ismi.
Haluk Bilginer.
Bizim yazarlar çizeler aydınlar hep ‘batı batı’ der durur.
Bizi batırmak için mi bilinmez!
Biz Haluk Bilginer’in peşinden gitmemiz gerekirken, Haluk Bilginer, bula bula guppeli Ahmedi bulmuş, vaazından şarkı yapmış. Sanki İngiltere’den beraber gelmişler.
Konunun dışında ama yazmam gerek, İngiltere’de dil eğitimi için yeğenim Büşra İngiliz aile tarafından bir yıllığına misafir edilir. Türk misafirimiz geliyor diye evde besledikleri köpeği bahçeye, duvarda bulunan fotoğrafları kilere kaldırmışlar. Biz kendimize eşeğin çiftesini atarken, nereye deptiğimizi kestiremiyoruz…
Tepkilerimiz, otomatiğe bağlanmış!
Özgür olduğumuz için mi acaba?
Özgürlüğümüzü kanıtlamak için mi?
Birilerine takıldığımız için, bir partinin, bir cemaatin kulu olduğumuz,
Yurttaş olamadığımız, insan olamadığımız için tepkilerimiz bilinçsiz eylem olarak sonuçsuz kalıyor…
FACEBOOK YORUMLAR