Mehmet Kıyak

Mehmet Kıyak

[email protected]

ZOR, VAY, VUY   

17 Şubat 2024 - 12:41

Zor iş bizim coğrafyada cansız hele canlı varlık olmak. Ne olursan ol canına okunur. Barbarlığın hırçınlığın ilkelliğin dibi yoktur. Toplumun zevk kayığı, açılır deryaya okyanusa.

Kış ortası. Dominik sıcaktan kavrulurken yapımcı Acun Türkiye’den götürdüğü kızlı erkekli yarışmacıları satın aldığı adada yarıştırıyor. Televizyonun birinci sayfasında insanların çoğunluğu izlerken yarışmadan çok kavgalar damga vuruyor. Yarışma sonunda kabine toplantısı yapılırken kadın yarışmacı itiş kakış derken kendi takımındaki arkadaşını kaldırıp az daha kündeye oturtturuyordu ki acun çıldırdı.

  • Ne istiyorsunuz? Nedir bunlar ne istiyorsunuz ne? Nasıl program çekeceğiz böyle?
Bizim Türkler, hiç Türklüğünü yapmadan durur mu? İster Dominik’te ister Hominik’te ol.
Ne istiyorlardı, memleket soğuk bizdeki gibi doğalgaz derdin yok, medyada çıkan haberler göre haftalık 60 ile 100 bin lira ücret, otel parası yemek parası yok. Rio de Jenairo karnavalı cabası. Nasıl çıldırmasın!

Acun Türkiye’deki akıma uyup programı terk etti. Allah’tan Türkiye’yi terk ettiğini Dominik’te olduğunu kısa sürede kavrayıp program kaldığı yerden devam ediyor.  Akıllara takılan, acaba yarışmacılar kendilerinin izlendiğini bilmiyorlar mı?

Ya bizim politikacılar; İzlenmeleri bir yana kendilerini izlettiriyorlar, sokaklar politik güllerle dolup taşıyor, bir o yana bir bu yana, yalanı dolanı yürütme sanatı icra ediliyor. Yurttaş ‘kim iyi idare edecekse o gelsin’ diyor. Empati zenginliği. Halkına ve ülkesine ne kadar iyi niyetli olduklarını topluma yaşatırken bireyci ego merkezli bencillikleri kendilerinin gelecek kaygılarını giderme stratejisini ustalıkla uygulamanın uzantısı sınıfın dışındakilere çok kısa kalır.

Akşamüstü, denizi, dalgalarını seyretmek istedim. Sahil yoluna çıkmak için trafik ışıklarının kırmızı yanmasını beklerken karşımda görkemli bir afiş. Birden bastım kahkahayı,  etraftaki insanların bana baktığını anlayınca hemen geriye dönüp oradan uzaklaştım, utanmıştım. Afişi bir daha görmek istiyordum, hafızamda kalan gönül belediyeciliği gibi cümlelerle doluydu. Afişteki adamın ellerinden biri gönlünün üstündeydi. Belli ki koltuktan gönlünü alamamıştı.

Ha Türkiye’de ha Dominik’te dünyanın bir yerlerinde Türkler arasında hiç bitmeyecek bu Zor Vay Vuy dan ileri gitmeyen bir yarıştır sürüp gidiyor.




 

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum