GERÇEK DEĞER

Sabah, sıradan bir gün. Her zamanki gibi fırının yolunu tuttum, kafamdaki sorulara yanıt ararken kendimi fırıncı tezgahının önünde buldum. Sanki her geçen gün ekmeği istedikleri ölçüde küçülttükleri kuşkusuna kapılıyor insan. Mümkün mü? Hukuk, hükümet varken.

Fırıncıya;
-zam mı yaptınız?
-yoook!
-ekmeği mi küçülttünüz?
-yook!
-bu ne bulmaca gibi ekmek avucumun içinde kayboldu.
Fırıncı hiç oralı değil, lafı değiştirip yarını hatırlatıyor,
- yarın Pazar, ekmek çıkmayacak.
Çaktırmadan hesaplıyorum bir, iki, üç,  dörtte karar kıldım.
Kırk lira.

Çocuklar üniversiteye gitmeden önce iki liralık ekmek nerdeyse iki gün yetiyordu.
-eeee çiftçiye aaaaa denir mi?
Eve dönüş yolunda gençliğime gitti benliğim. Cumartesi günleri bayram gibiydi. Sabah evden çıkar, öğlen olunca 25 kuruşluk çeyrek ekmek alırdık. Doğru sinemaya. Bugünkü gibi sosyeteleştirilmemiş, rengi esmer ofis ekmeği doğal doyurucuydu. Üç film bitene kadar acıkmazdık.

Bazen beylik sözler çıkıyor ortaya. Tarım dünyanın geleceği. Söz bu, Buradan ileri gitmez. Sıcak bölgelere gittiği belli. Patates Suriye’ye Buğday Ukrayna’ya, bu gidişle fındık nereye kaçar bilinmez.

Yıllar önce Hava Radar Üssüne tayini çıkan bir arkadaşım, Haziran ayında gelir evini tutar. Hareketli modern bir kasabaya tayini çıktığı için sevinçlidir. Bir aylık iznini kullandıktan sonra Ağustos ayında görece başladığında kuşkuya kapılır. Sokaklar bomboş işyerlerinin kepenkleri kapalı. Çünkü herkes fındık bahçelerindeydi.

Günümüzde tersine döndü dünya. İşyerleri açık sokaklar şıngır mıngır. Gürcistan’dan işçiler gelirken fındık bahçelerini doğulu, Güneydoğulu yurttaşlarımıza bıraktılar. Ah şu ekonomi. Ne gelen ne de giden.

Geçtiğimiz yıllarda büyükşehir şiirler yazardı
Fındık dalda
Sen yatakta
Yorulmadan
Fındık harmanda,

Bu da beylik şiirlerden biriydi.
Şimdi kendi kendimize kaldık Aslında değişen bir şey yok. Her zaman kendi kendimize çözdük sorunları. Otoritenin koyduğu kuralla uygulanmadı. Çadır bekleme parası, aşçı parası, çuval tutma parası, amele başı parası, iyi ki otoritenin başı parası yok. Çocuk çalıştırılması yasakken çocuk parası.

Allah’tan hukuk var, hükümet var. Bakalım bu yıl üretici nasıl bir işkenceden geçecek. En başta insanca ilişkiler, o zaman her şey gerçek değerini bulabilir…