GÖRSEL SANATLAR

Görsel sanatlar,  resim heykel, daha çok toplumda göze ve beyne hitap eden, sıralı dizi filmler ve sinema. Heykel sergisine katılmış arkadaşımı dinlerken kahkahadan çatlamıştım.

-Geldik bir heykelin önüne, az daha bunun burnu nerde diyecektim ki burnundan başladı anlatmaya, çok acı çekmiş anlatıyor da anlatıyor. Ben ne anlarım heykelin acısından burnundan.

Arada sırada, boş zamanlarımda aklıma gelir gülmekten keyfim yerine gelirken hanımdan fırçayı yerim.
-Durup dururken ne gülüyorsun.
Ne anlarız biz seramikten, çiniden, mimarlıktan tasarımdan.

Sinema ve dizi dünyası öyle mi? Bütün değerler alt üst, üst alt. Sadece Özgürlük ve demokrasi tartışmalarında değişiklik yok. Okumaktan çok seyretmeyi seven toplumun beyni nasıl dağılmasın. Oysa toplumun yaratıcı gücünü körüklemek, gelenek, derin kültürümüz, sosyal dengeyi bozmayan ürünler, yazım, düşünce ve edebiyat gerçeklerin neresinde?

İlk defa bir dizi yakaladım, Kıvılcımın Şerbeti. Anneme de tavsiye ettim. Parçalara ayrılmış toplumumuzdan ikisini birleştirecek derken tam bir kepazelik faslı. Annem unutuyorum diyor. Kaç yaşına gelmiş kadın. Hep unutmasını Kanal 7 seyretmesini söyledim.

Bizim olmayan hikayelerle yarınlara hazırlanıyoruz. Meşhur Yeşilçam sinemamız da bugünden farklı değildi. Gelenek hiçbir zaman bozulmadı Su, toprak, ağa, düzen, dövüş, seviş. Meşhur Haydarpaşa garından taşı toprağı altın İstanbul’a hücum hazine arazileri talan her yer gecekondu.

Tersine eserler, içeriksiz taraflı yapıtlar. Yurttaşlık görevi, vatan, insan hayvan sevgisi verilseydi demokrasi ve özgürlüğün önüne acaba hangi engel çıkardı. Şimdi mi? Kendilerini şehzade, prens sanan türler toplumsal ilişkilerimize kültürümüze, geleneklerimize hücum ediyor.

Fıstıklar, mankenler, modeller, sosyete dünyasının sosyete güzelleri, çıplaklık, entrika çapkınlık, cinayet, cenabet. Onlar gösteriyor toplum sergiliyor…