Yaşadığınız coğrafya karmaşık olunca karmaşık sorularla sorunları yargılıyor insan. AK Parti üçüncü maçı kazanmış kutlama devam mı ediyor, yoksa Galatasaray’ın ikinci şampiyonluk kutlaması mıydı? Yoksa belediye kendi kendine festival mi yapıyor. İnsanımıza özgü festival gibi kutlamayı andıran kavga da olabilirdi.
Gecenin ikisi, pencereyi açınca sokağımızın simgeleri taklardan biri kamyon kasasının üstünde. Gece yarısının derinliğinde ortalığı aydınlatan ses; Hooop, hop. Araç perte çıkmaktan kurtulmuştu. Sokağın kıyıları kırılmış köşeleri süsleyen ahşap figürler sökülmüş, yağmur boruları dökülmüştü. Duvarın dibine monte edilmiş kamera kamyon kasasının üstünde, belediyenin kendi taktığı kameranın varlığından bile haberi olduğunu sanmıyorum.
Bir polis ekibi, peşinden bir tane daha. Telsiz sesleri, telefon görüşmeleri. Elektrik arıza ekibi de tamam. Onlar konuşurken sorgulamak bana düştü.
-Ne işiniz var bu dar sokakta,
-Abi asfalta anayola çıkacaktık,
-Sokağın başındaki caminin yanında anayol görünüyor neden orayı kullanmadınız.
Ses yok. Sürücüler sokağı geçiş olarak kullanıyorlar. Dokuz yıl önce sokak iyileştirme çalışması bitince, girişe kamyon, kamyonetler için uyarı levhası asılmasını önermiş, belediyeye de dilekçe vermiştim. Dilekçeyi elimden alan görevli kripto odasına girerek gözden kaybolunca dilekçede kaybolmasın diye iç içe girmiş bankın arkasındaki görevlilerden birine takip için tarih ve sayı numarasını istediğimde mesaj geleceğini ciddi bir kurum olduklarını merak etmemin gereksiz olduğu söylenince ayrılmıştım.
Üç ay sonra aynı yerde,
-Sizi başkana söyleyeceğim çalışmıyorsunuz, yasal olarak bir ay içinde yanıtlamadığınız için suç işliyorsunuz, hukuka başvuracağım dedikten sonra elinde şeritmetre iki yiğit zabıta ölçüp kayboldular. Wasingto-Moskova hattının ortası Atlas Okyanusu’nda. Oysa en başında yapışkanlı stick folyo tabela yeterliydi.
Yavaş yavaş sabah olurken gerilimin gürültünün dozu artmaya başladı, elektrik ekibi bu sokak bize ait değil, öyle ya mega şehir büyükşehir, küçükşehir ufak şehir diye gidiyor kim kime ait belli değil. Polisler isyan ediyor öyle şey mi olur, sen ne diyorsun ne olacak burası bu tehlike diye isyanını sürdürüyor. Belediyeden bir görevli geldi, tam o sırada,
-uyy anam vay anam arabada elektrik var kimse yanaşmasın.
Baştan yapılması gereken yapılmadığı için bütün bunlar. Kontrol kalemi araca dokunulan her yerinden yanıyor. Ne memleket 32.’si bitmiş 64 tekmilli dizi izliyoruz sanki. Sokağın elektrik panosunu gösterip hemen şalteri indirdikten sonra bütün mahalle çözüm bulmaya çalışırken eski başkanlardan Arpacıoğlu’ndan kenarda kalmış tunç döküm elektrik direğini fark ettik. Ona bağlayacaktık gecenin bu vaktinde ip gerekliydi. Bulduk. Yıllardır tek başına garip garip duran direğin bu kadar işe yarayacağını nerden bilsin.
Elin adamları fotoğraflara bakılıp üç yüz yıllık sokaklarını korurken biz üç yıl koruyamadık. Korkum akıllı bir aptalın çıkıp perforje TAKları yerinden kaldırmaması. Bundan önce de kamyonlar binaların aşırma çıkmalarına geçmişteki hataların sonucunda defalarca vurmuş, her belediye başkanı yol çalışması sırasında kum üstüne taş, kum üstüne taş yol yükselmiş.
Tarihi sokağımızın simgesi olmaya başlamış Takların yeniden takılması sokağı hurdalığa dönmekten dönüşümü olacaktır. Yaparlar mı göreceğiz. Mantık, vicdan ve sağduyunun temel ilkeleri sorumluluğun mimarıyla ortaya çıkar. İnen şalterin kaldırılması ne zaman akıllara gelecek bilinmez. Sokaksa hala zifiri karanlığın 22. yüzyıla uzanan aydınlığı sanılıyor…
FACEBOOK YORUMLAR