GENÇLERİN  İSTİHDAMA KATILIMI NASIL ARTIRILABİLİR  !!!

Yükseköğretim Kurulunca (YÖK) açıklanan istatistiklere göre, Türkiye'de 2019-2020 öğretim yılında üniversitelerde 7 milyon 940 bin 133 öğrenci eğitim-öğretim faaliyetine katılmaktadır. 2019 verilerine göre üniversitelerden mezun olan öğrenci sayısı 1 milyon 178 bindir. Gelişmekte olan ülke olarak yüksek öğrenime katılımın artması ülkemizin ekonomik ve sosyal kalkınmasına fevkalade katkı sağlayacaktır, fakat, üniversite diplomasına sahip olmak istihdama katılım için yeterli midir?

Üniversitelerimizde eğitim-öğretim faaliyetleri temel olarak 4 yıllık eğitim veren fakültelerde ve 2 yıllık eğitim veren meslek yüksekokullarında sürdürülmektedir.

Fakültede eğitim-öğretim faaliyetine katılan öğrencilerin evrensel bilimin ışığında teorik ve pratik bilgi ile donanmaları amaçlanmaktadır. Fen Bilimleri, Sosyal Bilimler ve Sağlık Bilimleri olarak 3 katagoriye ayrılan lisans eğitimi belirli branşlarda uzmanlaşmayı hedeflemektedir.

Meslek Yüksek Okullarında (MYO) eğitim faaliyetine katılan öğrencilerden özellikle üretim ve hizmet sektörünün ihtiyacı olan, teknik bilgi ile donanmış ara eleman yetiştirilmesi hedeflenmektedir. Bu bağlamda, MYO’larında uygulamaya dayalı eğitim faaliyeti gerçekleşmesi zorunludur.

Diğer taraftan, ülkemizde nicelik olarak hızlı gelişen yükseköğrenim kurumlarının nitelik olarak yeterince geliştiğini ifade etmek oldukça zordur. Söz konusu durumu yine istatistik olarak desteklemek mümkündür. Avrupa istatistik kurumu verilerine göre 2021 yılında, Türkiye’de yüksek öğrenim mezunlarının istihdama katılım oranı %66’dır. Daha açık olarak ifade edersek, her 100 üniversite mezunundan 44’ü istihdama katılamamaktadır. İstihdama katılanların çoğunluğu da asgari ücretli olarak çalışmaktadır.

Esasen, sorunun kaynağı; yüksek öğrenim kurumlarında eğitim ve öğretim faaliyetlerinin eş güdüm halinde yürütülememesidir. Üniversite gençliğinin sadece teorik bilgiye dayalı, kendine güven, girişimcilik, yaratıcılık, inovasyon, liderlik ve savunuculuk becerilerini içeren kişisel ve sosyal gelişmeyi ihmal eden sistem içinde beklenen başarıya ulaşmaları mümkün görülmemektedir.